UCI World Cup 2023 – Marcus Klausmann: “Zoals het is, is het brutaal”

Marcus Klausmann is 15-voudig Duits kampioen downhill en zegt wat hij denkt. Hij zit heel dicht bij de race-actie. De ex-racer adviseert zijn sponsor Propain over productontwikkeling, is MTB-coach en runt de Klausmann Suspension-ophangingsservice.

Voor ons is Klausmann de ideale gesprekspartner om de balans op te maken van de eerste UCI World Cup onder de nieuwe marketeer Warner Brothers. Marcus Klausmann in een interview met FREERIDE over te snelle routes, een gebrek aan crashplekken en de verliezers van het seizoen 2023.

FREERIDE: Marcus, een jaar WK onder de nieuwe marketeer Warner Brothers is voorbij. Hoe zou je het samenvatten, Marcus?

MARCUS KLAUSMANN: De uitzending op gratis tv spreekt een bredere doelgroep aan. Velen die voorheen weinig met mountainbiken te maken hadden, zijn nu misschien in brand gevlogen. Dat is goed nieuws. Kortom, het seizoen was een succes in de media. Natuurlijk, sommigen doen het nu zonder omdat ze het niet meer gratis kunnen zien op Redbull.tv. Als racenerd trakteerde ik mezelf op een GCN-abonnement.

Uw positieve saldo geldt voor alle categorieën?

Nee, de Enduro World Cup is de verliezer van het seizoen. Het maakt niet uit of het met of zonder motor is. Er is veel beloofd, zoals spannende samenvattingen. Dat gebeurde aan het begin van het seizoen, na de eerste twee wereldbekers was het erg rustig.

Voorheen was het niet beter.

Dat klopt, de Enduro World Cup is en blijft een media-uitdaging. Maar de verslaggeving van de eerste twee WK’s heeft laten zien dat het kan. Een live-uitzending daarentegen zal nooit haalbaar zijn.

Welke andere verschillen vielen je op?

Visueel zijn sommige dingen professioneler geworden. Bijvoorbeeld de videowall, of het feit dat de fladdertape is weggelaten en nu uitzetvlaggen de routes markeren. Dit is overigens ook een belangrijke veiligheidsfactor.

Het is geen geheim: de fladderriem zorgt ervoor dat renners sneller vallen. Ik heb renners van de baan zien gaan en zich half zien wurgen met de fluttertape. De markeringen zijn de betere oplossing – een goede verandering.

Je bent dicht bij de paddock. Wat valt je nog meer op?

Uitzetten of niet, het WK is te gevaarlijk. Iedereen is het erover eens: zoals het is, is het te brutaal. Er is veel te weinig aandacht voor de chauffeurs.

Hoe bepaal je dat?

De sporen zijn te snel. Heb je Les Gets gezien? Ze racen met hoge snelheid het bos in met wortels, rotsranden en off-camper passages. Dat is een ritje op het scherp van de snede. Maar de chauffeurs weten ook dat als ze iets willen scheuren, ze alles moeten riskeren. In mijn tijd keken mensen uit naar de race, maar ik denk niet dat ik dat vandaag zou doen. Sommige renners zullen met een zinkend gevoel in hun buik het starthek binnenrollen – daar ben ik zeker van.

Hoe kan het WK veiliger?Scott?

Het heeft crashrooms nodig. Amaury Pierron brak vorig seizoen een nekwervel en klaagde terecht dat er geen crashruimte was. Helaas was het toen niet anders, ook al waren de tracks niet zo snel. Ik herinner me Cédric Gracia in Val di Sole. Hij struikelde, reed in de fladdergordel, verloor de controle en viel vervolgens een paar meter verderop, waar wat spullen lagen – daar brak hij ook zijn heup. Wat ik probeer te zeggen is dat het op sommige plaatsen voorspelbaar is dat bestuurders de controle kunnen verliezen. Er mag niets zijn. Er moet hier ruimte zijn om te vallen.

U zegt dat de prijzen te snel zijn vastgesteld.

Bepaald! Bestuurders kunnen snelheden tot 60 km/u halen. En die offroad. Dit is opzettelijk, omdat het de tijden nog dichter bij elkaar brengt. Goed voor de toeschouwers en de organisator, gevaarlijk voor de coureurs.

Maar de tracks zijn niet alleen zo snel onder Warner Brothers.

Nee, de trend was er al bij Red Bull, maar wordt nu gepusht. Natuurlijk, bergafwaarts was 20 jaar geleden gevaarlijk en zal dat ook blijven. Maar nu neemt het een nieuwe vorm aan. Je moet meer luisteren naar de coureurs.

Klagen de chauffeurs?

Achter gesloten deuren. Ik weet dat er intern veel discussie gaande is. Maar het is waar, bijna niemand zegt iets in het openbaar. Ik herinner me dat Loic Bruni eens problemen aankaartte voor de camera. Daarna werd er niets meer van zich vernomen. Waarschijnlijk wil niemand de rol van de zeurpiet.

Er is een chauffeursraad die geacht wordt de belangen van de starters te behartigen.

Dat is een goede zaak. De chauffeursraad kan contact opnemen en wensen kenbaar maken. Ik heb het vermoeden dat er weinig naar hem geluisterd wordt.

De grootste veranderingen in de afdaling zijn de halve finales. Een goed idee, en wil je het kort toelichten?

De halve finales zijn een goede zaak. Ze vinden plaats op dezelfde dag en worden gratis uitgezonden op YouTube. Ook hier moet je je kwalificeren, want er kunnen maar 60 renners starten. 30 coureurs plaatsen zich dan voor de finale, die wordt uitgezonden op free-to-air tv. Bij de vrouwen plaatsen slechts tien vrouwen zich voor de finale. Ook goed: De junioren worden nu ook uitgezonden (GCN), meestal de dag voor de mannen elite. Ze krijgen nu veel meer aandacht.

Er zijn ook beschermde renners die direct in de finale starten.

Toegegeven, wie beschermd wordt, begrijp ik nog steeds niet. Ik denk dat het goed zou zijn als elke rijder zich zou moeten kwalificeren. Ook een Loic Bruni. Waarom cadeaus uitdelen?

Ze willen geen sterren missen die falen in de halve finales.

Waarom niet? Zo is het ook in het tennis. Dan is een Alex Zverev er niet bij. Dat is jammer, maar daar blijft het bij.

Zogenaamde privateer-renners als Stefan Garlicki, die geen ploeg achter zich hebben, klagen over extreem gestegen inschrijfgelden.

Begrijpelijk. De toegangs- en standgelden zullen blijven stijgen om de kapers eruit te persen. De UCI kan dit niet duidelijk maken, maar probeert dit te doen via de vergoedingen. Dat was een paar jaar geleden ook het geval bij de motorcrosswedstrijden.

Geen goed vooruitzicht. Sommige renners klagen ook over het dubbele risico door de halve finales.

Als dat te veel voor je is, moet je meer trainen. Skiërs kunnen ook twee races per dag aan. Dit is een mentNa een inwerkperiode zal het voor de coureurs al snel heel normaal zijn. Twee keer zoveel races betekent ook twee keer zoveel aandacht. En dat is niet erg.

Kapers hebben geen team met monteurs e.d. achter zich, ze werken zich in het zweet omdat ze na de halve finales meteen weer moeten beginnen.

Als je in de halve finales een defect hebt dat gerepareerd moet worden, heb je de halve finales sowieso verprutst en ben je niet gekwalificeerd. Daarnaast zijn er sowieso maar een paar Privateer-chauffeurs.

Je huilt dus niet achter de Privateer-chauffeurs aan.

Ze hebben hun rechtvaardiging. Het zal echter moeilijk voor hen zijn. Niets werkt zonder ondersteuning. Alles wordt elitairder, aldus de UCI en de nieuwe marketeer Warner Brothers. Overigens zou het met kleine maatregelen makkelijker gemaakt kunnen worden voor privérijders. Als elke bestuurder bijvoorbeeld zijn eigen wasplaats had, gaat de meeste tijd vaak verloren. Net als bij de motorcrossers werkt het ook daar.

U haalt vaak motorcrossers aan, moeten we hun voorbeeld van hen overnemen?

Het is nooit slecht om je te concentreren op succesvolle formats.

Nogmaals, huil je na Privateer-chauffeurs?

Ik ben voor professionalisering, maar ik weet ook dat dit voor veel talenten een doodvonnis is. Want als je op jonge leeftijd niet in een juniorenteam komt, maak je later geen schijn van kans. Ja, ik huil ze na, maar misschien is het een noodzakelijk kwaad. Dat is jammer.

Onlangs is GCN (Global Network Cycling) te koop aangeboden. Het platform is verantwoordelijk voor de overdracht. Zal alles nu helemaal anders zijn?

Daar kan ik nu echt geen antwoord op geven. Maar ik ben een optimist.

Er worden pogingen gedaan om alles professioneler aan te kaarten. Dat lukt deels wel, maar er gaat nog veel mis. Niemand kan bijvoorbeeld door de communicatie heen zien wanneer wat er op gratis tv is. Ik vond het idee van de halve finales in het begin leuk, maar ze brengen veel drukte op de dag. Voor ons en vooral voor de monteurs. Helaas hebben de verhoogde inschrijfgelden geen invloed op het prijzengeld. Jammer! – Nina Hoffmann, Santa Cruz Syndicaat

Een verandering van marketeer is altijd spannend. Er kan veel misgaan, maar er kan ook veel beter. Sommige veranderingen bevallen me niet. Ik ben dus geen fan van de halve finales – het duurt allemaal te lang en voegt niet echt waarde toe. Het raakt me niet echt, omdat ik dit jaar een “Beschermde Rijder” ben, begrijp ik zelf nog steeds niet waarom. – Brook MacDonald, wereldbekerrenner

Ik ben blij dat wij junioren nu een live-uitzending hebben, zij het achter de GCN-betaalmuur. – Henri Kiefer, wereldkampioen downhill (junioren)

Over de transmissie kan ik niets zeggen, want ik ben altijd ter plaatse. Ik weet dat het veld verdeeld is als het gaat om halve finales. Organisatorisch werkt nog niet alles, maar voor 2024 wordt er wel aan gewerkt. Boven: De ontbrekende fluttertape – zo lukt het me om mooiere foto’s te maken. – Boris Beyer, WK-fotograaf

De tracks worden steeds sneller en ja, dat maakt ze gevaarlijker. Ik denk niet dat iemand iets in het openbaar zegt omdat niemand de rol van zeurpiet wil spelen. Daarnaast zijn er een paar invloedrijke coureurs die zulke hogesnelheidscircuits vieren. – Andreas Kolb, vicewereldkampioen DH

Ja, de routes zijn gevaarlijker geworden. Dit maakt de race natuurlijk spannender omdat de tijden dichter bij elkaar liggen. De Automobilisten nemen een hoog risico. Kijk naar Lenzerheide, waar minstens een dozijn renners ten val kwam, twee of drie van hen raakten zwaargewond. Dit kan niet. Het WK downhill is niet meer wat het geweest is. Begrijp me niet verkeerd. Ik rijd graag hard, maar de technische passages ontbreken. De tracks moeten steil, ruw en selectief zijn – dat is bergafwaarts! – Brook MacDonald, wereldbekerrenner